برای تاسیس آمبولانس خصوصی لازم است تمامی متقاضیان با تمامی نکات آیین نامه آشنایی داشته باشند. اطلاعات مندرج در این صفحه کاربران گرامی را با پروسه درخواست تاسیس آمبولانس آشنا می کند. خواندن این نوشتار کمک می کند تا به پاسخ روشنی از سوالات بسیاری که در این زمینه وجود دارد، برسید.
قبل از ورود به بحث اجازه بدهید یک بار دیگر تعریف دقیقی از مراکز خدمات آمبولانس خصوصی ارایه بدهیم.
به مراکزی که به صورت بیست و چهارساعته و برابر با ضوابط و قوانین وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی دایر می شود، خدمات آمبولانس خصوصی گفته می شود.
تاسیس آمبولانس خصوصی، پس از گرفتن مجوزهای قانونی مانند موافقت اصولی ، پروانه تاسیس و پروانه مسئول فنی صورت می گیرد.
هدف از ایجاد این گونه پایگاه ها، ارایه خدمات پیش بیمارستانی، حمل و نقل بیمار غیر اورژانسی نیز جزو برنامه های کاری این مراکز اطلاق می شود. گفتنی است. مراکز آمبولانس خصوصی حتما باید تابع مفاد این آیین نامه و سایر قوانین مربوطه باشند.
تاسیس آمبولانس خصوصی و اخذ پروانه
برای ایجاد پایگاه قبل از هر اقدامی، باید پروانه تاسیس و مسئول فنی داشته باشید. این پروانه پس از تصویب کمیسیون تشخصیص امور پزشکی صادر می شود و شامل موضوعاتی نظیر قوانین امور پزشکی و داروها می باشد. این پروانه توسط وزرات بهداشت صادر می شود.
پس از دریافت تاییدیه ، پایگاه اجازه دارد تا در هر ساعت از شبانه روز حتی ایام تعطیل به جابجایی بیماران غیراورژانسی اقدام نمایند. این مراکز به هیچ وجه حق تهیه دارو، تجهیزات پزشکی و معرفی پزشک و پرستار را به بیماران ندارند.
جهت دریافت اطلاعت بیشتر درباره آمبولانس های خصوصی به صفحه تفاوت آمبولانس خصوصی و اورژانس ۱۱۵ مراجعه فرمایید.
تاسیس آمبولانس خصوصی و شرایط عمومی موسس
برای تاسیس آمبولانس خصوصی نیاز است که فرد متقاضی دارای این شرایط باشد:
الف) تابع جمهوری اسلامی ایران باشد؛
ب) معتقد به یکی از ادیان رسمی کشور ؛
ج) برخورداری از گواهی تندرستی ، سلامت و بهداشت و همچنین عدم اعتیاد؛
د) داشتن گواهی پایان خدمت نظام وظیفه ؛
شرح وظایف مراکز آمبولانس خصوصی.
پس از تاسیس و گرفتن تمامی مجوزهای لازم ، آمبولانس خصوصی می تواند در این راستا فعالیت داشته باشد:
جابجایی بیماران و مصدومین غیر اورژانسی از مراکز درمانی به منزل یا برعکس؛
جابجایی بیماران به صورت بین شهری؛
ارسال ماهیانه گزارش فعالیت های مرکز به دانشگاه یا دانشکده های علوم پزشکی ؛
پایبندی به کلیه اصول اخلاقی و حرفه ای در زمان عملیات؛
همراه داشتن برگه ماموریت با زمان مشخص در آن در تمامی لحظاتی که آمبولانس در خیابانهای شهر وحتی بین شهری تردد دارد؛
همکاری با دانشگاهها و دانشکدههای علوم پزشکی خدمات بهداشتی درمانی در صورت وقوع حوادث پیش بینی نشده.
شرایط مسئول فنی در تاسیس آمبولانس خصوصی چگونه است؟
موسس و مسئول فنی لازم است حتما دارای حداقل مدرک تحصیلی کارشناسی در گروه پزشکی و پیزاشکی باشد. صلاحیت این افراد بایدبه تصویب کمیسیون قانونی تشخیص امور پزشکی رسیده باشد. به هر درخواست کننده فقط یک پروانه تاسیس آمبولانس خصوصی اعطا می شود.
جالب است بدانید، مراکز درمانی خیریه که به صورت خصوصی اداره می شوند می توانند درخواست تاسیس آمبولانس خصوصی داشته باشند. البته این مراکز حتما باید وابسته به نهادها و موسسات دولتی باشند.
پروانه مسئول فنی تنها به نام پزشک عمومی یا متخصص صادر می شود . حضور مسئول فنی در نوبت های کاری مشخص ضروری است.
موسس باید متعهد شود ظرف مدت یک سال پس از گرفتن تمامی مجوزها اقدام به تهیه محل مناسب، تجیهزات پزشکی در خور، خرید آمبولانس استاندارد، معرفی مسئول فنی و دیگر پرسنل فنی و اداری نماید.
علاوه بر موراد فوق لازم است تمامی آمبولانس های مرکز از سوی معاونت فنی راهنمایی و رانندگی کارت معاینه طبی و فنی داشته باشد. ارزش این کارتها به مدت یکسال بوده و تمدید آن به تایید دوباره آمبولانس ها از طرف اورژانس کشور و معاونت راهنمایی و رانندگی بستگی دارد.
آخرین مرحله ، شماره گذاری خوروهای پایگاه آمبولانس خصوصی است . درباره انتخاب عنوان و جابجایی مراکز آمبولانس نیز بایدگفت، زیر نظر دانشگاه یا دانشکده علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی و تایید اداره کل صدور پروانه ها می باشد.
جمع بندی
برای تاسیس آمبولانس خصوصی لازم است درباره آیین نامه و مقررات و مراحل اجذ پروانه صدور اطلاعاتی داشته باشیم. خواندن این مقاله کمک می کند به مهمترین موارد آن دسترسی داشته باشید. شرایط عمومی موسس، پروانه مسئول فنی و … مواردی بود که پیش روی شماگذاشته شد.
