تاریخچه آمبولانس خصوصی : در مقاله ای که پش رویتان گشاده شده است، می خواهیم درباره تاریخچه آمبولانس خصوصی بپردازیم. موضوعی که می تواند جالب باشد و به دانسته های شما خواننده عزیز بیفزاید. از این که وقت تان را در اختیار ما می گذارید متشکریم.

طبق اسناد تاریخی در اولین قرن پیش از میلاد ، رومی ها برای امداد رسانی به جنگجویان زخم خورده خود نوعی مراکز درمانی به نام Valetudinaria تاسیس کردند. در قبایل سرخپوست نیز سورتمه حکم آمبولانس داشته و مصریان زخمی های خود را بر کجاوه هایی از شتر می بستند و به مناطق امن روانه می کردند. اما اولین بار کلمه آمبولانس در سده ۱۵ میلادی توسط پادشاه اسپانیا فردیناند وارد فرهنگ عامه شد. او فرمان بیمارستانی سیار را داد که در جنگ ها به مصدومان کمک های فراوانی می کردند.

آمبولانس درشکه‌ای در اروپا و امریکا

گویا اولین بار در فرانسه پزشک ارشد ارتش ناپلئون- دکتر دومینیک لاری –  در سال ۱۷۹۳ میلادی درشکه ای طراحی کرد که می توانست حین انتقال مصدوم به مناطق امن جبهه ، درمان های فوریتی روی آن انجام داد.

همزمان با دکتر لاری در انگلستان نیز شخصی به نام بارون پرسی، گونه ای درشکه طراحی کرد که می توانست تعداد مصدومین بیشتری در خود جای داده و در آن پرستارها  به درمان و مداوای مصدومین می پرداختند. نام این درشکه نیز اتاق اورژانسی سیار بود.در این درشکه ها نوعی تخت مخصوص برای بیمار در نظر گرفته شده بود و برای سهولت در جابجایی بیمار درهای کالسکه را بزرگ و عریض می ساختند.

در خلال جنگ های داخلی ایالات متحده امریکا نیز شخصی به نام جانان لترمن نوعی درشکه ای را پایه ریزی کرد که می توانست اقدامات و کمک های اولیه را به مصدومین ارایه دهد. این ارابه ها که موسوم به ارابه دلاری بود، سربازان زخمی را به ایستگاه راه آهن می بردند تا به مراکز بیمارستانی انتقال داده شوند.

تا این که سرانجام در سال ۱۸۶۵اولین بار شبکه خدمات پیش بیمارستانی به معنای امروزی در سین سیناتی آمریکا طرح ریزی شد و شکل گرفت. چهار سال بعد مردم در نیویورک شاهد آمبولانس هایی بودند که برخی از ابزار و وسایل کمک رسانی مثل اتل و داروهایی مسکن و ضروری در آن موجود بود. این وسایل نقلیه که هنوز با نیروی اسب کار می کرد، شبیه ترین نوع وسیله به آمبولانس های امروزی می باشند.

سرانجام با اختراع خودروی دارای کاربراتور در شیکاگو اولین خودروی آمبولانس که با نیروی احتراقی کار می کرد، راه اندازی شد. در سال ۱۹۰۲ میلادی نوعی اتومبیل با گنجایش هشت برانکارد به منظور جابجایی بیمار ساخته شد. سرعت این اتومبیل پنج مایل در ساعت برآورد شده بود.

دو سال بعد نخستین آمبولانس های بنزینی با گنجایش حمل یک برانکارد و با سرعت ۱۵مایل در ساعت به خط اورژانس افزوده شد.در چهاردهم سپتامبر سال ۱۹۱۲ آخرین باری بود که مردم درشکه را به عنوان آمبولانس در خیابان ها دیدند و از آن زمان تا به امروز وظیفه جابجایی بیمار توسط خودروهای ویژه انجام می گیرد.

وجه تسمیه آمبولانس

کلمه امبولانس از وازه آمبولار یا آمبولانت می آید. این لغت در زبان لاتین به این معنی به کار می رود؛ پیاده راه رفتن. هر چند که هیچ مصدوم و بیماری پیاده به مراکز درمانی انتقال داده نشده است . اما در هر حال این نامی است که از این واژه استنباط می شود . در واقع آمبولانس های اولیه ، بیمارستان هایی سیاری بودند که در

ریشه واژه آمبولانس، کلمه آمبولار یا آمبولانت است که در زبان لاتین به معنی پیاده راه رفتن می‌باشد. قبل از سال ۱۸۶۴ پیمان ژنو معاهده ای بر مبنای حفظ و پاسداشت افرادی که در جنگ ها حضور ندارند به امضا رساند.

طبق این قرارداد بانیان این کنوانسیون از کشورهای عضو خواست تا نیروهای زبده و آموزش دیده ای به کمک زخمی ها رفته و امداد رسانی کنند. طبق این پیمان زنان، خردسالان، افراد کهنسال و زخمی مصونیت سیاسی دارند.  تا قبل از این معاهده کشورها به صورت ابتدایی مجروحان را جابجا می کردند.

جمع بندی

در این نوشتار که قمست اول تاریخچه آمبولانس نام دارد، با سابقه تاسیس این نوع وسیله نقلیه اشنا شدید. در قسمت بعد درباره تاریخچه آمبولانس در ایران و دیگر مطالب آموزنده در این زمینه با هم به گفتگو خواهیم نشست. امیداوریم این مطالب برایتان مفید بوده باشد و ما را تا این جا همراهی کرده باشید.

اطلاعات بیشتر : تاریخچه آمبولانس خصوصی بخش اول